Ο Νίκος Κατίκης μετά την ανάδειξή του ως τον καλύτερο φωτογράφο του WRC, μετά από την σχετική ψηφοφορία των funs, “ανακρίνεται” από το automotopatras.gr και τον Μάρκο Καπετανάκη, προσπαθώντας να “μπούμε στα παπούτσια του”.
Ο Νίκος Κατίκης είναι Έλληνας φωτογράφος που εξειδικεύεται στον Μηχανοκίνητο Αθλητισμό, του οποίου φωτογραφικό στιγμιότυπο ανακηρύχθηκε το καλύτερο του WRC για την σεζόν 2020.
Ο Νίκος έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στον Πολύγυρο Χαλκιδικής, όπου μένει μέχρι σήμερα, διανύοντας το 40ο χρόνο της ζωής του. Είναι παντρεμένος και έχει μία κόρη δύο ετών. Έχει σπουδάσει Αρχιτεκτονική, ενώ ασχολείτε επαγγελματικά με την φωτογραφία από το 2009. Το 2013 ξεκίνησε να ακολουθεί το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ και πλέον ασχολείται αποκλειστικά με τη φωτογραφία motorsport.
Μ.Κ.: Σου άρεσε από παλιά να βγάζεις φωτογραφίες ή το Motorsport σε τράβηξε προς από τον τομέα;
Ν.Κ.: Αρχικά μου άρεσε το motorsport. Η φωτογραφία ήρθε πολύ νωρίς σαν ανάγκη να κρατάω ζωντανές τις εικόνες και τις αναμνήσεις μου από τους αγώνες που παρακολουθούσα. Και όταν λέω πολύ νωρίς, εννοώ από την παιδική μου ηλικία ακόμα.
Μ.Κ.: Σου άρεσε από παλιά να βγάζεις φωτογραφίες ή το Motorsport σε τράβηξε προς από τον τομέα;Πως νοιώθεις που το WRC και γενικά ο χώρος του Μηχανοκίνητου Αθλητισμού, αρχίζει να σέβεται τον κόπο των ανθρώπων του κλάδου σου; Μέχρι τώρα ακούγαμε την ατάκα «You just only push a button».
Ν.Κ.: Δεν θεωρώ ότι έχει φτάσει ο σεβασμός και η παραδοχή της δουλειάς ενός φωτογράφου στο επιθυμητό επίπεδο ακόμα. Η ανάγκη για φωτογραφικό υλικό, για φωτογραφική κάλυψη γενικά, έχει γίνει περισσότερο από ποτέ αναγκαία εξαιτίας της ραγδαίας ανάπτυξης των social medias! Παρ’ όλα αυτά, η πλειοψηφία των εν δυνάμει πελατών, ειδικά στον τομέα του motorsport, ακόμα θεωρεί τους φωτογράφους, ως τους τύπους “who just only push the button”…
Μ.Κ.: Πόση προετοιμασία χρειάζεσαι για να πας σε έναν αγώνα και να επιλέξεις το κατάλληλο σημείο για να βγάλεις τις φωτογραφίες σου;
Ν.Κ.: Χρειάζεται, αρκετό καιρό πριν, να ξεκινήσεις με όλες τις προετοιμασίες του ταξιδιού (εισιτήρια, ξενοδοχεία, ενοικίαση αυτοκινήτου κλπ). Αυτό γίνεται από έξι έως και δύο μήνες πριν τον κάθε αγώνα). Στην εποχή covid, αυτό γίνεται αρκετά πιο δύσκολο λόγω των συνθηκών! Στη συνέχεια και περίπου δύο με τρεις εβδομάδες πριν τον αγώνα αρχίζεις να μελετάς τα δεδομένα του αγώνα, ωράρια, χάρτες κλπ. Συνήθως ταξιδεύω την Κυριακή πριν τον αγώνα. Δευτέρα έως Τετάρτη κάνω recce όλες τις ειδικές του αγώνα καθώς και τις απλές διαδρομές. Γενικά από όπου μπορούν να περάσουν τα αγωνιστικά κατά τη διάρκεια του αγώνα. Την Τετάρτη το βράδυ έχω όλα τα δεδομένα, όλα τα σημεία που έχω σημειώσει ως ενδιαφέροντα και τελικά καταστρώνω ένα πλάνο δράσης με τις εναλλακτικές που μπορούν να υπάρξουν σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά! Γενικά ένας φωτογράφος πρέπει να είναι ταυτόχρονα ταξιδιωτικός πράκτορας, λογιστής, social media manager κλπ. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Χρειάζεται σωστός προγραμματισμός και απόλυτη συγκέντρωση.
Μ.Κ.: Είναι εύκολο ή δύσκολο να επιβιώσεις οικονομικά στον χώρο;
Ν.Κ.: Θα έλεγα ότι είναι αρκετά δύσκολο. Ειδικά για έναν φωτογράφο προερχόμενο από μια μικρή αγορά όπως η Ελλάδα.
Μ.Κ.: Εμείς σαν Έλληνες νοιώθουμε πολλή περηφάνια, με την επιτυχία σου; Το πίστευες ποτέ ότι μπορεί να έρθει κάποια στιγμή μια βράβευση και μάλιστα στο υψηλότερο βάθρο;
Ν.Κ.: Σας ευχαριστώ πολύ. Το νιώθω και το αντιλαμβάνομαι. Η αλήθεια είναι ότι γνωρίζω περίπου ποια είναι η ποιότητα της δουλειάς μου, οπότε ναι, θεωρούσα ότι κάποια στιγμή η αναγνώριση θα ερχόταν αργά ή γρήγορα. Μια βράβευση βέβαια είναι και θέμα τύχης κάποιες φορές και δεν σημαίνει πάντα ότι θα βελτιώσει τις συνθήκες δουλειάς σου ή θα αυξήσει το πελατολόγιο σου. Είναι περισσότερο μια ηθική επιβράβευση.
