Τα γάντια του αποφάσισε να κρεμάσει ο Ιορδάνης Σερδερίδης. Ο Έλληνας οδηγός του WRC με μια απρόσμενη ανακοίνωση του αποφάσισε να ρίξει αυλαία στην καριέρα του, για προσωπικούς λόγους όπως χαρακτηριστικά αναφέρει.
Ακολουθεί η ανακοίνωση μεταφρασμένη και αμέσως μετά αυτούσια (συγχωρέστε μας για τυχόν λάθη στη μετάφραση από τα Γαλλικά) :
Τέλος το χειροκρότημα.
Ερχόμενος από το WRC Αυστραλίας, με μια 10η θέση στην Γενική Κατάταξη. Στα χαρτιά η καλύτερη επίδοσή μου στον κόσμο, αντίπαλος με 11 επαγγελματίες και μερικούς πολύ καλούς Διεθνείς οδηγούς (A and P Heller, A. Kremer, G. Gill) και τους καλύτερους Αυστραλούς.
Θα προτιμούσα να είμαι στα 3 με 4 δευτ/χλμ κοντά στους καλύτερους. Κατάφερα να είμαι στα 5 δευτ/χλμ. Όχι καλύτερα.
Ανοίγοντας της ΕΔ και το Σάββατο και την Κυριακή (το γνωρίζαμε πριν πάμε στην Αυστραλία) οι ελπίδες εξανεμίστηκαν από το “σκούπισμα”.
Έκανα ένα κορυφαίο 5 και ένα κορυφαίο 8 στην SSS. Εκτός από τις ευνοϊκές συνθήκες, θυμάμαι ότι ο έλεγχος του αυτοκινήτου δεν είναι ιδιαίτερα το αδύναμο σημείο μου, αλλά μάλλον η απουσία ανάληψης κινδύνου. Παραμένω ειλικρινής με τον εαυτό μου, αντίθετα με το τι υποθέτουν κάποιοι. Για να προχωρήσω περισσότερο (λίγο), θα έπρεπε να επενδύσω πολύ. Δεν έχει νόημα.
Επιπλέον, αποφάσισα σήμερα να τελειώσω τη “καριέρα μου” στα ράλι. Έχω κάνει πλέον 79 ράλι. Δεν θα υπάρξει ούτε ένα ακόμα. Πήρα αυτή την απόφαση για προσωπικούς λόγους. Σας ευχαριστώ όλους για την αποδοχή και την τήρηση αυτής της απόφασης.
Είχα δύσκολες στιγμές στα ράλι (όπως αυτή την Κυριακή στην Αυστραλιανή λάσπη) αλλά και μαγικές στιγμές. Έγραψα αυτό το post με μάλλον την καλύτερη μνήμη μου (νίκη στις Αρδένες με τον Fred το 2017). Ένα τεράστιο συναίσθημα για μένα.
Ευχαριστώ επίσης τους συνοδηγούς μου (William Mergny, Witney Adami, Erwin Mombaerts, Rose Morgane, Eddy Snaet, Olivier Beck and Lara Vanneste) που με συνόδευσαν σε αυτές τις περιπέτειες.
Ο Fred Miclotte με πίστευε μέχρι το τέλος και με έκανε να βελτιωθώ και στις δύο επιφάνειες. Είχαμε μόνο καλές εποχές μαζί.
Σας ευχαριστώ υποστηρικτές μου
Clap de fin.
De retour du WRC Australie, avec une 10è place au général. Sur papier mon meilleur résultat en mondial, face aux 11 professionnels et quelques bons pilotes internationaux (A et P Heller, A. Kremer, G. Gill) et les meilleurs Australiens.
En perf pure, j’espérais être entre 3 et 4s/km des meilleurs. Je suis parvenu à descendre à 5s/km. Pas mieux.
En ouvrant le samedi et le dimanche (ce que nous savions d’ailleurs avant de partir en Australie), les chances de performance pures étaient réduites avec le balayage.
J’ai fait un top 5 et un top 8 dans les SSS. Hormis les circonstances favorables, je retiens que le car control n’est finalement pas spécialement mon point faible, mais plutôt l’absence de prise de risque. Je reste honnête avec moi-même, quoi qu’en pensent certains.
Pour encore progresser (un tout petit peu), il faudrait que je m’investisse énormément. Cela n’a pas de sens.
Du reste, j’ai décidé aujourd’hui de mettre fin à ma “carrière” en rallye. Il y aura donc eu 79 rallyes. Pas un de plus. J’ai pris cette décision pour des raisons personnelles. Merci à tous d’accepter et respecter cette décision.
J’ai eu des moments durs en rallye (comme ce dimanche dans la boue australienne) mais aussi des moments magiques. J’ai illustré ce post avec probablement mon meilleur souvenir (victoire aux Ardennes avec Fred en 2017). Une énorme émotion pour moi.
Je remercie aussi tous mes copilotes (William Mergny, Witney Adami, Erwin Mombaerts, Morgane Rose, Eddy Snaet, Olivier Beck et Lara Vanneste) de m’avoir accompagné dans ces aventures.
Fred Miclotte a cru en moi jusqu’au bout et m’a fait progresser sur les 2 surfaces. Nous n’avons eu que des bons moments ensemble.
Merci à vous, Supporters.
